ຕຳລາຮຽນຕ່າງໆ: ຕົວດຳເນີນການແບບບິດ

ຕົວດຳເນີນການແບບບິດ

ຕົວດຳເນີນການແບບບິດ

ຕົວດຳເນີນການແບບບິດເປັນຕົວດຳເນີນການທີໃຊ້ກັບຂໍ້ມູນຊະນິດຕົວເລກຈຳນວນເຕັມ ເພື່ອຈັດການກັບຂໍ້ມູນເຊີງບິດຫລືເພື່ອເລື່ອນບິດ ໂດຍມີເຄື່ອງໝາຍຕ່າງໆ ດັ່ງສະແດງໃນຕາລາງທີ2.14 ແລະຕາລາງທີ2.15

ຕາຕະລາງທີ2.14 ຕົວດຳເນີນການເພື່ອຈັດການກັບຂໍ້ມູນເຊີງບິດ

ເຄື່ອງໝາຍ	ຄວາມໝາຍ
~	Complement
&	AND
\|	OR
^	XOR

ຕາຕະລາງທີ2.15 ຕົວດຳເນີນການເພື່ອເລື່ອນບິດ

ເຄື່ອງໝາຍ	ຄວາມໝາຍ
>>	Signed right shift
>>>	Unsigned right shift
<<	Left shift

ເຄື່ອງໝາຍ ~,&,| ແລະ ^ ໃຊ້ໃນການຈັດການຂໍ້ມູນເຊີງບິດ ເຊັ່ນ: 4^3 ຄື 0100 ທີ່ທຳການ XOR ກັບ 0011 ຈະມີ

ຄ່າເປັນ 0111 ສ່ວນເຄື່ອງໝາຍ >>,>>> ແລະ << ເປັນຕົວດຳເນີນການເພື່ອເລື່ອນບິດ ໂດຍຈະໃຊ້ກັບຊະນິດຂໍ້ມູນຈຳນວນເຕັມທີ່ເປັນ int ຫລື long ຕາມລຳດັບ ດັ່ງນັ້ນຄຳສັ່ງ

int x = 8;

System.out.println(x >> 32);

ໝາຍເຖິງການເລື່ອນບິດຂອງຕົວແປ x ໄປ 0 ບິດ ບໍ່ແມ່ນ 32 ບິດ

ເຄື່ອງໝາຍ >> ເປັນການເລື່ອນບິດໂດຍພິຈາລະນາຈາກເຄື່ອງໝາຍ ເຊິ່ງຖ້າບິດທາງຊ້າຍເປັນ 1 ກໍ່ຈະໃສ່ 1 ແທນແຕ່ຖ້າເປັນຄ່າ 0 ແທນ ສ່ວນເຄື່ອງໝາຍ >>> ແລະ << ຈະເປັນການເລື່ອນບິດໂດຍບໍ່ພິຈາລະນາເຄື່ອງໝາຍກ່າວຄືຈະໃສ່ຄ່ 0 ສະເໜີ ການເລື່ອນບິດໄປທາງຂວາ (>>) ຄືການຫານຂອງຈຳນວນເຕັມດ້ວຍຄ່າ 2 ຍົກກຳລັງຈານວນບິດທີ່ຈະເລື່ອນ ສ່ວນການເລື່ອນບິດໄປທາງຊ້າຍ (<<) ຈະເປັນການຄຸນເລກຈຳນວນເຕັມດ້ວຍຄ່າ 2 ຍົກກຳລັງຈຳນວນບິດທີ່ຈະເລື່ອນ ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ:

128 >> 1 ຄື 128/21 = 64

-128 >> 4 ຄື -128/24 = -8

128 << 2 ຄື 128 * 22 = 512

2.5.5 ລຳດັບຄວາມສຳຄັນຂອງຕົວດຳເນີນການ

ກໍລະນີນິພົດໃດໆ ມີຕົວດຳເນີນການຫລາຍກວ່າໜຶ່ງຕົວ ພາສາຈາວາຈະຈັດລຳດັບຄວາມສຳຄັນຂອງຕົວດຳເນີນການເພື່ອຄຳນວນຫາຜົນລັບຕາມລຳດັບຄວາມສຳຄັນຂອງຕົວດຳເນີນການ ໂດຍມີລຳດັບຄວາມສຳຄັນດັ່ງສະແດງໃນຕາຕະລາງທີ2.16

ຕາຕະລາງທີ2.16 ລຳດັບຄວາມສຳຄັນຂອງຕົວດຳເນີນການ

ລຳດັບ	ລຽງຈາກ	ຕົວດຳເນີນການ
1	ຂວາໄປຊ້າຍ (R to L)	++,--,+,-,~,!(data type)
2	ຊ້າຍໄປຂວາ (L to R)	*,/,%
3	ຊ້າຍໄປຂວາ (L to R)	+,-
4	ຊ້າຍໄປຂວາ (L to R)	<<,>>,>>>
5	ຊ້າຍໄປຂວາ (L to R)	<,>,<=,>=,instanceof
6	ຊ້າຍໄປຂວາ (L to R)	==,!=
7	ຊ້າຍໄປຂວາ (L to R)	&
8	ຊ້າຍໄປຂວາ (L to R)	^
9	ຊ້າຍໄປຂວາ (L to R)	\|
10	ຊ້າຍໄປຂວາ (L to R)	&&
11	ຊ້າຍໄປຂວາ (L to R)	\|\|
12	ຂວາໄປຊ້າຍ (R to L)	?:
13	ຂວາໄປຊ້າຍ (R to L)	=,+=,-=,,/=,%=,<<= >>=,>>>=,&=,^=,\|=

ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຄຳສັ່ງ

x = 2+3*4-(7+2);

ຈະຄຳນວນຫາຕາມລຳດັບດັ່ງນີ້

1. ຄຳນວນຫາຜົນລັບ 7+2 ເຮັດໃຫ້ໄດ້

x = 2+3*4-9

2. ຄຳນວນຫາຜົນລັບຄ່າ 3*4 ເຮັດໃຫ້ໄດ້

x = 2+12-9

3. ຄຳນວນຫາຜົນລັບຄ່າ 2+12 ເຮັດໃຫ້ໄດ້

x = 14-9

4. ຄຳນວນຫາຜົນລັບຄ່າ 14-5 ເຮັດໃຫ້ໄດ້

x=5

2.6 ການແປງຊະນິດຂໍ້ມູນ

ນິພົດທາງຄະນິດສາດໃນພາສາຈາວາອາດມີຕົວຖືກດຳເນີນການທາງຄະນິດສາດ ທີ່ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນປະເພດຕ່າງໆ ພາສາຈາວາໄດ້ກຳນົດໃຫ້ຜົນລັບຂອງນິພົດເປັນດັ່ງນີ້

ໃນກໍລະນີທີ່ຖືກດຳເນີນການທັງສອງຕົວມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ double ຄືກັນ ຈະເຮັດໃຫ້ໄດ້ຜົນລັບທີ່ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ double
ໃນກໍລະນີທີ່ຕົວດຳເນີນການທັງສອງຕົວມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ float ຄືກັນ ຈະເຮັດໃຫ້ໄດ້ຜົນລັບທີ່ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ float
ໃນກໍລະນີທີ່ຕົວດຳເນີນການທັງສອງມີຊະນິດຂໍ້ມູນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ພາສາຈາວາຈະມີຫລັກການແປງຊະນິດຂໍ້ມູນ (type conversion) ດັ່ງນີ້

ຖ້າຕົວຖືກດຳເນີນການຕົວໜຶ່ງມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ double ຕົວຖືກດຳເນີນການອີກຕົວໜຶ່ງຈະຖືກແປງໃຫ້ມີຊະນິຂໍ້ມູນເປັນ double ໂດຍອັດຕະໂນມັດ
ຖ້າຕົວຖືກດຳເນີນການທັງສອງບໍ່ໄດ້ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ double ແຕ່ມີຕົວຖືກດຳເນີນການຕົວໜຶ່ງທີ່ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ float ຕົວຖືກດຳເນີນການອີກຕົວໜຶ່ງຈະຖືກແປງໃຫ້ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ float ໂດຍອັດຕະໂນມັດ
ຖ້າຕົວຖືກດຳເນີນການທັງສອງບໍ່ໄດ້ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ double ຫລື float ແຕ່ມີຕົວຖືກດຳເນີນການຕົວໜຶ່ງທີ່ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ long ຕົວຖືກດຳເນີນການອີກຕົວໜຶ່ງຈະຖືກແປງໃຫ້ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ long ໂດຍອັດຕະໂນມັດ
ກໍລະນີອື່ນໆ ຕົວຖືກດຳເນີນການທັງສອງຈະແປງໃຫ້ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ int

ຈາກຫລັກການທາງເທິງຈະເຫັນໄດ້ວ່າຜົນລັບທີ່ໄດ້ຈາກການຄຳນວນນິພົດຄະນິດສາດ ຈະມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ int ເປັນຢ່າງນ້ອຍ ດັ່ງນັ້ນຄຳສັ່ງຕໍ່ໄປນີ້

byte b1, b2, b3;

b1 = 2;

b2 = 4;

b3 = b1+b2; // illegal

ຈຶ່ງເປັນຄຳສັ່ງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງເນື່ອງຈາກ b1+b2 ຈະໃຫ້ຜົນລັບທີ່ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ int ເຊິ່ງບໍ່ສາມາດກຳນົດຄ່າໃຫ້ກັບຕົວແປທີ່ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ byte ໄດ້

2.6.1 ການແປງຂໍ້ມູນໃນຄຳສັ່ງກຳນົດຄ່າ

ພາສາຈາວາກຳນົດໃຫ້ຄຳສັ່ງກຳນົດຄ່າຈະຕ້ອງມີຊະນິດຂໍ້ມູນຂອງຕົວແປທາງດ້ານຊ້າຍແລະຊະນິດຂໍ້ມູນນິພົດທາງດ້ານຂວາສອດຄ່ອງກັນ ເຊັ່ນ:

int i = 4;

double x = 3.0;

ໃນກໍລະນີຕົວແປແລະນິພົດມີຊະນິດຂໍ້ມູນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ຄອມພາຍເລີຂອງພາສາຈາວາຈະທຳການແປງຊະນິດຂໍ້ມູນທັງສອງຊະນິດໃຫ້ສອດຄ່ອງກັນ ໂດຍການແປງຊະນິດຂໍ້ມູນສອງຮູບແບບຄື:

1. ການແປງຂໍ້ມູນທີ່ກວ້າງຂຶ້ນ (widening conversion) ຄືການແປງຈາກຊະນິດຂໍ້ມູນທີ່ມີຂະໜາດນ້ອຍກວ່າໄປເປັນຊະນິດຂໍ້ມູນທີ່ມີຂະໜາດໃຫຍ່ກວ່າ

2. ການແປງຂໍ້ມູນທີ່ແຄບລົງ (narrowing conversion) ຄືການແປງຈາກຊະນິດຂໍ້ມູນທີ່ມີຂະໜາດໃຫຍ່ກວ່າໄປເປັນຊະນິດຂໍ້ມູນທີ່ມີຂະໜາດນ້ອຍລົງ ເຊິ່ງອາດມີຜົນໃຫ້ເສຍຄວາມລະອຽດຂອງຂໍ້ມູນບາງສ່ວນໄປ

ພາສາຈາວາກຳນົດຂະໜາດຂອງຊະນິດຂໍ້ມູນຕ່າງໆ ທີ່ສາມາດແປງຂໍ້ມູນໃຫ້ກວ້າງຂຶ້ນໄດ້ ດັ່ງສະແດງໃນຮູບທີ2.8 ເຊິ່ງມີຫລັກການດັ່ງນີ້

· ຊະນິດຂໍ້ມູນຕົວເລກຈຳນວນເຕັມສາມາດແປງໃຫ້ເປັນຊະນິດຂໍ້ມູນຕົວເລກທົດສະນິຍົມໄດ້

· ຊະນິດຂໍ້ມູນ float ສາມາດແປງໃຫ້ເປັນຊະນິດຂໍ້ມູນ double ໄດ້

· ຊະນິດຂໍ້ມູນຕົວເລກຈຳນວນເຕັມມີຂະໜາດລຽງກັນນ້ອຍໄປຫລາຍດັ່ງນີ້

byte ® short ® int ® long

· ຊະນິດຂໍ້ມູນ char ສາມາດແປງໃຫ້ເປັນຊະນິດຂໍ້ມູນ int ໄດ້

· ຊະນິດຂໍ້ມູນ Boolean ຈະບໍ່ມີຄວາມສຳພັນກັບຊະນິດຂໍ້ມູນແບບພື້ນຖານອື່ນໆ

ຮູບທີ2.8 ການແປງຊະນິດຂໍ້ມູນ

ໃນຄຳສັ່ງກຳນົດຄ່າ ຖ້າຜົນລັບຂອງນິພົດເປັນຊະນິດຂໍ້ມູນທີມີຂະໜາດນ້ອຍກວ່າຊະນິດຂອງຕົວແປ ພາສາຈາວາຈະທຳການແປງຂໍ້ມູນໃຫ້ເປັນຊະນິດຂໍ້ມູນຂອງຕົວແປດັ່ງກ່າວໂດຍອັດຕະໂນມັດ ເຊັ່ນ ຄຳສັ່ງ

int i = 4;

long l = i;

ນິພົດ I ຈະຖືກປັບຊະນິດຂໍ້ມູນຈາກ int ໃຫ້ເປັນ long ໂດຍອັດຕະໂນມັດ

ຫລືຄຳສັ່ງ

double x = 3;

ນິພົດທີ່ມີຄ່າເປັນ 3 ຈະຖືກປັບຊະນິດຂໍ້ມູນຈາກ int ໃຫ້ເປັນ double ໂດຍອັດຕະໂນມັດ

ໃນກໍລະນີທີ່ຄຳສັ່ງກຳນົດຄ່າມີຊະນິດຂໍ້ມູນຂອງຕົວແປທີ່ມີຂະໜາດນ້ອຍກວ່າ ຊະນິດຂໍ້ມູນຂອງນິພົດ ພາສາຈາວາຈະບໍ່ສາມາດແປງຊະນິດຂໍ້ມູນຂອງນິພົດໃຫ້ເປັນຂະໜາດທີ່ນ້ອຍລົງເທົ່າກັບຊະນິດຂໍ້ມູນຂອງຕົວແປໂດຍອັດຕະໂນມັດ ແຕ່ຄອມພາຍເລີຈະແຈ້ງຂໍ້ຜິດພາດໃນຂັ້ນຕອນການຄອມພາຍ (compile error) ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຄຳສັ່ງ

int amount = 123L;

ຫລື

float f = 4.0;

ຈະບໍ່ສາມາດຄອມພາຍຜ່ານໄດ້ ເນື່ອງຈາກຊະນິດຂໍ້ມູນຂອງນິພົດຂະໜາດໃຫຍ່ກວ່າຊະນິດຂໍ້ມູນຂອງຕົວແປ

ໂປຣແກຣມທີ2.9 ສະແດງຕົວຢ່າງຂອງຂໍ້ຜີດພາດໃນການແປງຊະນິດຂໍ້ມູນ ເຊິ່ງຈະທຳໃຫ້ເປັນໂປຣແກຣມນີ້ບໍ່ສາມາຄອມພາຍຜ່ານໄດ້

Text Box: public class PromotionDemo {
public void showDemo() {
int i;
long l;
float fl = 4.2f;
i = 4;
l = i;
fl = i;
double x = fl;
fl = 4.2; //illegal
}
}

ໂປຣແກຣມທີ2.9 ໂປຣແກຣມທີ່ມີຂໍ້ຜິດພາດໃນການແປງຊະນິດຂໍ້ມູນ

2.6.2 Typecasting

ພາສາຈາວາສາມາດທຳການແປງຊະນິດຂໍ້ມູນ ໃຫ້ເປັນຊະນິດຂໍ້ມູນທີ່ມີຂະໜາດນ້ອຍລົງໄດ້ ໂດຍໃຊ້ວິທີການທີ່ເອີ້ນວ່າ typecasting ເຊິ່ງມີຮູບແບບດັ່ງນີ້

(targetType) expression

ໂດຍທີ່

targetType ຄືຊະນິດຂໍ້ມູນທີ່ຕ້ອງການ

ການໃຊ້ typecasting ຈະຊ່ວຍເຮັດໃຫ້ໂປຣແກຣມທີມີຄຳສັ່ງເຊິ່ງຈຳເປັນຕ້ອງແປງຊະນິດໃຫ້ມີ

ຂະໜາດນ້ອຍລົງສາມາດຄອມພາຍເລີຜ່ານໄດ້ ແຕ່ຈະເຮັດໃຫ້ຂໍ້ມູນບາງສ່ວນສູນຫາຍໄປໃນບາງກໍລະນີ

ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຄຳສັ່ງ

int amount = (int)3.0;

ຈະທຳການແປງນິພົດ 3.0 ທີ່ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ double ໃຫ້ເປັນ 3 ທີ່ມີຂໍ້ມູນເປັນ int

ຫລືຕົວຢ່າງຄຳສັ່ງ

int x;

double y = 1.25;

x = (int)y;

ຈະທຳການແປງນິພົດ y ທີ່ມີຄ່າ1.25 ໃຫ້ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ int ທີ່ມີຄ່າ 1 ແຕ່ຈະເຮັດໃຫ້ຕົວເລກທີ່ເປັນສ່ວນທົດສະນິຍົມຫາຍໄປ

ໂປຣແກຣມທີ2.10 ສະແດງຕົວຢ່າງການໃຊ້ typecasting ໃນການແປງຊະນິດຂໍ້ມູນ ໂດຍນິພົດ b1+b2 ຈະໃຫ້ຜົນລັບທີ່ມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ int ຈຶ່ງຕ້ອງແປງຊະນິດຂໍ້ມູນໃຫ້ເປັນ byte ເພື່ອທີ່ຈະສາມາດກຳນົດຄ່າໃຫ້ກັບຕົວແປ b3 ເຊິ່ງມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ byte ໄດ້ ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຄ່າ3.2 ເຊິ່ງມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ double ຈະຖືກແປງຊະນິດຂໍ້ມູນໃຫ້ເປັນ float

ໂປຣແກຣມທີ2.10 ການໃຊ້  typecasting ໃນການແປງຊະນິດຂໍ້ມູນ

Text Box: public class TypecastingDemo {
public void showDemo() {
byte b1 = 4;
byte b2 = 3;
byte b3;
b3 = (byte) (b1 + b2);
float f1;
f1 = (float) 3.2;
}
}
----------------------------------------------------------------
public class Main {
public static void main(String args[]) {
TypecastingDemo obj = new TypecastingDemo();
obj.showDemo(); }
}

2.7 ຊະນິດຂໍ້ມູນແບບອ້າງອີງ

ຕົວແປຫລືຄ່າຄົງທີ່ທີ່ປະກອບເປັນຊະນິດຂໍ້ມູນອື່ນໆ ເຊິ່ງບໍ່ແມ່ນຊະນິດຂໍ້ມູນແບບພື້ນຖານ ຈະເປັນຊະນິດຂໍ້ມູນແບບອ້າງອີງເຊິ່ງກໍ່ຄືອອບເຈັກໃນພາສາຈາວາ ໂດຍແບ່ງອອກເປັນສອງແບບຄື:

1. ຊະນິດຂໍ້ມູນທີ່ເປັນຄາດ

2. ຊະນິດຂໍ້ມູນທີ່ເປັນອາເລ

ຕົວຢ່າງຂອງຊະນິດຂໍ້ມູນທີ່ເປັນຄາດຄື ຊະນິດຂໍ້ມູນ String ໂດຍ String ບໍ່ແມ່ນຊະນິດຂໍ້

ມູນແບບພື້ນຖານ ແຕ່ເປັນຄາດທີ່ນິຍົມໄວ້ໃນ Java API ເຊັ່ນຄຳສັ່ງ

String id;

ເປັນຄຳສັ່ງປະກາດຕົວແປ id ໃຫ້ເປັນອອບເຈັກຂອງຄາດ String ສຳຫລັບຕົວຢ່າງຂອງຊະນິຂໍ້ມູນທີ່ເປັນອາເລຖືກກ່າວເຖິງໃນບົດທີ8

ຊະນິດຂໍ້ມູນແບບອ້າງອີງຈະມີວິທີການເກັບຂໍ້ມູນໃນໜ່ວຍຄວາມຈຳທີ່ແຕກຕ່າງຈາກການເກັບຂໍ້ມູນຂອງຊະນິດຂໍ້ມູນແບບພື້ນຖານ ທັງນີ້ຂໍ້ມູນທີ່ເກັບໃນໜ່ວຍຄວາມຈຳຂອງຊະນິດຂໍ້ມູນແບບອ້າງອີງຈະເປັນຕຳແໜ່ງອ້າງອີງທີ່ເກັບຂໍ້ມູນໃນໜ່ວຍຄວາມຈຳ ແຕ່ໃນກໍລະນີຂອງຊະນິດຂໍ້ມູນແບບພື້ນຖານ ຂໍ້ມູນທີ່ເກັບໃນໜ່ວຍຄວາມຈຳຈະເປັນຄ່າຂອງຂໍ້ມູນຈິງ ເຊັ່ນ ຄຳສັ່ງ

int x = 7;

String s = new String(“Thana”);

ເປັນການປະກາດຕົວແປທີມີຊະນິດຂໍ້ມູນແບບພື້ນຖານ int ທີ່ຊື່ x ແລະໃຫ້ເກັບຄ່າເປັນ 7 ແລະເປັນການປະກາດຕົວແປຊະນິດຂໍ້ມູນແບບອ້າງອີງ (ເຊິ່ງກໍ່ຄືອອບເຈັກ) s ຂອງຄາດ String

ແລະໃຫ້ເກັບຄ່າເປັນຂໍ້ຄວາມວ່າ Thana ເຊິ່ງຕົວແປທັງສອງຕົວອາດຈະເກັບຂໍ້ມູນໃນໜ່ວຍຄວາມຈຳດັ່ງສະແດງໃນຮູບທີ2.9 ເຊິ່ງຄ່າທີ່ເກັບໃນຕົວແປ x ຈະເປັນຄ່າຂໍ້ມູນທີ່ເປັນຄ່າ7 ສ່ວນຄ່າຂອງຕົວແປ s ຈະເປັນຕຳແໜ່ງອ້າງອີງໃນໜ່ວຍຄວາມຈຳທີ່ໃຊ້ເກັບຂໍ້ຄວາມວ່າ Thana

ຮູບທີ2.9 ຕົວຢ່າງຂອງການເກັບຂໍ້ມູນໃນໜ່ວຍຄວາມຈຳ

ການປະກາດຕົວແປ (ຫລືອອບເຈັກ) ຂອງຊະນິດຂໍ້ມູນແບບອ້າງອີງຈະເປັນພຽງການປະກາດຊື່ຕົວແປ (ຫລືອອບເຈັກ) ແຕຈະບໍ່ມີການຈອງເນື້ອທີ່ໃນໜ່ວຍຄວາມຈຳເພື່ອເກັບຂໍ້ມູນ ໃນກໍລະນີທີ່ຕົວແປດັ່ງກ່າວເປັນຄຸນລັກສະນະຂອງອອບເຈັກ ຫລືຄຸນລັກສະນະຂອງຄາດ ພາສາຈາວາກຳນົດຕຳແໜ່ງອ້າງອີງເລີ່ມຕົ້ນໃຫ້ມີຄ່າເປັນ null ໂດຍອັດຕະໂນມັດ ເຊິ່ງເນື້ອທີ່ໃນໜ່ວຍຄວາມຈຳເພື່ອເກັບຂໍ້ມູນຕ່າງໆ ຂອງຕົວແປຊະນິດຂໍ້ມູນແບບອ້າງອີງຈະຖືກສ້າງຂຶ້ນ ເມື່ອມີການເອີ້ນໃຊ້ຄຳສັ່ງ new ເຊັ່ນ ຄຳສັ່ງ

Date d;

ເປັນຄຳສັ່ງໃນການປະກາດຕົວແປ (ຫລືອອບເຈັກ) d ໃຫ້ເປັນຄາດຊະນິດ Date ທີ່ກຳນົດໄວ້ໃນ Java API ແລະຈະໄດ້ຄ່າໃນໜ່ວຍຄວາມຈຳດັ່ງສະແດງໃນຮູບທີ2.10(ກ)

ແລະຄຳສັ່ງ

d = new Date (16, 8, 2002);

ຈະເປັນຄຳສັ່ງໃນການຈອງເນື້ອທີ່ໃນໜ່ວຍຄວາມຈຳເພື່ອເກັບລັກສະນະຂອງອອບເຈັກທີ່ຊື່ d ທີ່ມີຢູ່ 3 ຕົວ ຄື day, month ແລະ year ເຊິ່ງມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ int ດັ່ງສະແດງໃນຮູບທີ2.10 (ຂ)

ກ

ຂ

ຮູບທີ2.10 ຕົວຢ່າງຂອງການເກັບຂໍ້ມູນໃນໜ່ວຍຄວາມຈຳ

ຕຳລາຮຽນຕ່າງໆ

หน้าเว็บ

ຕົວດຳເນີນການແບບບິດ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น