ຕຳລາຮຽນຕ່າງໆ: ເມທອດ

ເມທອດ

ເມທອດ

ເມທອດເປັນວິທີການຫລືການກະທຳທີ່ນິຍາມຢູ່ໃນຄາດຫລືອອບເຈັກເພື່ອໃຊ້ໃນການຈັດການກັບລັກສະນະຂອງອອບເຈັກຫລືຄຸນລັກສະນະຂອງຄາດເຊັ່ນ ອອບເຈັກຊະນິດບັນຊີເງິນຝາກອາດມີຄຸນລັກສະນະ balance ເພື່ອເກັບຍອດເງິນຄົງເຫລືອທີ່ຢູ່ໃນບັນຊີ ແລະອາດມີເມທອດ deposit () ເພື່ອເປັນວິທີການໃນການຝາກເງິນໃຫ້ກັບອອບເຈັກໃນເມທອດຈະມີຄຳສັ່ງເພື່ອຈັດການກັບວິທີການຝາກເງິນແລະຈຳທຳການປັບປ່ຽນຄ່າຂອງຄຸນລັກສະນະ balance ເຮົາສາມາດປຽບທຽບເມທອດໄດ້ກັບຟັງຊັນ Procedure ຫລື Subroutine ຂອງໂປຣແກຣມເຊິ່ງກະ ບວນການ

ການຂຽນໂປຣແກຣມເຊິ່ງອອບເຈັກຈະກຳນົດໃຫ້ອອບເຈັກຕ່າງໆ ສື່ສານກັນ ໂດຍການຜ່ານຂ່າວສານ (Message) ລະຫວ່າງອອບເຈັກທີ່ເປັນຜູ້ສົ່ງ (Sender) ກັບອອບເຈັກທີ່ເປັນຜູ້ຮັບ (Receiver) ໂດຍການເອີ້ນໃຊເມທອດເຊັ່ນ ຮູບທີ 4.5 ສະແດງຕົວຢ່າງຂອງການສົ່ງຂ່າວສານຈາກອອບເຈັກ objA ທີ່ເປັນຜູ້ສົ່ງ ເພື່ອເອີ້ນການທຳງານຂອງເມທອດ method4 () ຂອງອອບເຈັກ objB ທີ່ເປັນຜູ່້ຮັບ ການສົ່ງຂ່າວສານລະຫວ່າງກັນອາດມີການສົ່ງຂໍ້ມູນຈາກ objA ຜ່ານໄປຍັງ objB ໂດຍຜ່ານທາງ argument ຂອງເມທອດ (ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຄ່າ 1 ແລະ 2 ໃນຮູບທີ 4.5) ແລະຜູ້ຮັບກໍ່ອາດສົ່ງຄ່າກັບ (Return Value) ມາຍັງຜູ້ສົ່ງ

ຮູບທີ 4.5 ຕົວຢ່າງຂອງການສົ່ງຂ່າວສານລະຫວ່າງອອບເຈັກ

4.2 ການຂຽນໂປຣແກຣມເຊີງອອບເຈັກໂດຍໃຊ້ພາສາຈາວາ

4.2.1 ການປະກາດຄາດ

ໂປຣແກຣມພາສາຈາວາແຕ່ລະໂປຣແກຣມຈະປະກອບໄປດ້ວຍ ຄາດຢ່າງນ້ອຍໜຶ່ງຄາດ ໂດຍມີຮູບແບບການປະກາດດັ່ງນີ້

[modifier] class ClassName {

[class member]

}

ໂດຍທີ່

modifier ຄືຄີເວີດ (Keyword)ຂອງພາສາຈາວາທີ່ໃຊ້ເປັນ access modifier ເຊັ່ນ public ຫລືອະທິບາຍຄຸນສົມບັດອື່ນໆ ຂອງຄາດ ເຊັ່ນ abstract ແລະ final ເຊິ່ງເປັນເງື່ອນໄຂເພີ່ມເຕີມ
class ຄືຄີເວີດຂອງພາສາຈາວາເພື່ອລະບຸວ່າເປັນການປະກາດຄາດ
ClassName ຄືຊື່ຂອງຄາດທີ່ເປັນຊື່ ໃດໆ ທີ່ສອດຄ່ອງກັບກົດການຕັ້ງຊື່
class member ຄືເມທອດຫລືຄຸນລັກສະນະຂອງຄາດ

ຕົວຢ່າງການປະກາດຄາດ Student ສາມາດທຳໄດ້ດັ່ງນີ້

public class Student {

}

4.2.2 ການປະກາດຄຸນລັກສະນະ

ຄຸນລັກສະນະຂອງອອບເຈັກຄືຕົວແປຫລືຄ່າຄົງທີ່ເຊິ່ງປະກາດພາບໃນອອບເຈັກ ໂດຍມີຮູບແບບການປະກາດດັ່ງນີ້

[modifier] dataType attributeName;

ໂດຍທີ່

modifier ຄືຄີເວີດຂອງພາສາຈາວາທີ່ອະທິບາຍຄຸນສົມບັດຕ່າງໆ ຂອງຕົວແປຫລືຄ່າຄົງທີ່ເຊັ່ນ public, static, final ແລະ transient ເປັນຕົ້ນ
data Type ຄືຊະນິດຂໍ້ມູນເຊິ່ງອາດເປັນຊະນິດຂໍ້ມູນແບບພື້ນຖານຫລືຊະນິດຂໍ້ມູນແບບອ້າງອີງທີ່ຈະກ່າວເຖິງໃນບົດຕໍ່ໄປ
attributeName ຄືຊະນິດຂອງຄຸນລັກສະນທີ່ເປັນຊື່ identifier ໃດໆ ເຊິ່ງສອດຄ່ອງກັບກົດການຕັ້ງຊື່

ຕົວຢ່າງການປະກາດຄຸນລັກສະນະ id, name ແລະ gpa ເຊິ່ງມີຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ String ແລະ double ໃນຄາດ Student ສາມາດທຳໄດ້ດັ່ງນີ້

public class Student {

public String id;

public String name;

public double gpa;

}

4.2.3 ການປະກາດເມທອດ

ພາສາຈາວາກຳນົດຮູບແບບຂອງການປະກາດເມທອດທີ່ຢູ່ໃນຄາດໄວ້ດັ່ງນີ້

[modifier] return_type methodName([arguments]) {

[method_body]

}

ໂດຍທີ່

modifier ຄືຄີເວີດຂອງພາສາຈາວາທີ່ເປັນ access modifier ເຊັ່ນ public ຫລື private ຫລືອະທິບາຍຄຸນສົມບັດອື່ນໆ ຂອງເມທອດເຊັ່ນ abstract ຫລື statice ເປັນຕົ້ນ
return_type ຄືຊະນິດຂໍ້ມູນຂອງຄ່າທີ່ສົ່ງກັບຫລັງຈາກສຳເລັດສິ້ນສຸດການທຳງານຂອງຄຳສັ່ງໃນເມທອດນີ້ ໂດຍຊະນິດຂໍ້ມູນຂອງຄ່າທີ່ສົ່ງກັບອາດເປັນຊະນິດຂໍ້ມູນແບບພື້ນຖານຫລືຊະນິດຂໍ້ມູນແບບອ້າງອີງ ໃນກໍລະນີທີ່ບໍ່ມີການສົ່ງຄ່າໃດໆກັບຈະຕ້ອງລະບຸຊະນິດຂໍ້ມູນເປັນ void
methodName ຄືຊື່ຂອງເມທອດທີ່ເປັນຊື່ identifier ໃດໆ ເຊິ່ງສອດຄ່ອງກັບກົດການຕັ້ງຊື່
arguments ຄືຕົວແປທີ່ໃຊ້ໃນການຮັບຂໍ້ມູນທີ່ອອບເຈັກສົ່ງມາໃຫ້ ໂດຍອາດມີຫລາຍກວ່າໜຶ່ງຕົວແປ ຫລືບໍ່ມີເລີຍກໍ່ໄດ້ຂຶ້ນຢູ່ກັບການກຳນົດເມທອດ
method_body ຄືຄຳສັ່ງຕ່າງໆ ຂອງພາສາຈາວາທີ່ຢູ່ໃນເມທອດ

ໂປຣແກຣມທີ 4.1 ສະແດງຕົວຢ່າງໂປຣແກຣມພາສາຈາວາທີ່ປະກາດຄາດ Student ໂດຍມີຄຸນລັກສະນະຄື id, name, gpa ແລະ MIN_GPAແລະມີເມທອດຄື setId(), setName(), setGpa() ແລະ showDetails()

ໂປຣແກຣມທີ 4.1 ຄາດ Student

$Text Box: public class Student { public String id; public String name; public double gpa; public static final double MIN_GPA = 2.00; public void setId(String ID) { id = ID; } public void setName(String n) { name = n; } public void setGpa(double GPA) { gpa = GPA; } public void showDetails() { System.out.println("ID: "+id); System.out.println("Name: "+name); System.out.println("GPA: "+gpa); } }$

ເມທອດ main ()

ໂປຣແກຣມພາສາຈາວາທີ່ເປັນໂປຣແກຣມຈາວາປະຍຸກ (Java Application) ຈະເລີ່ມ ຕົ້ນການທຳງານໃນຄາດທີ່ມີເມທອດ main () ໂດຍມີຮູບແບບຂອງເມທອດດັ່ງນີ້

public static void main (String args[]) {

[method_body]

}

4.2.4 ການປະກາດແລະສ້າງອອບເຈັກ

ອອບເຈັກທຸຸກອອບເຈັກໃນໂປຣແກຣມພາສາຈາວາຈະຕ້ອງມີຄຳສັ່ງປະກາດເພື່ອລະບຸວ່າອອບເຈັກນັ້ນເປັນອອບເຈັກຂອງຄາດໃດ ໂດຍມີຮູບແບບດັ່ງນີ້

[modifier] ClassName objectName;

ໂດຍທີ່

modifier ຄືຄີເວີດອະທິບາຍຄຸນລັກສະນະຕ່າງໆ ຂອງອອບເຈັກ
ClassName ຄືຊື່ຂອງຄາດ
objectName ຄືຊື່ຂອງອອບເຈັກທີ່ເປັນຊື່ identifierໃດໆເຊິ່ງສອດຄ່ອງກັບກົດການຕັ້ງຊື່

ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຄຳສັ່ງ

Student s1;

ເປັນຄຳສັ່ງປະກາດອອບເຈັກ s1 ໃຫ້ເປັນອອບເຈັກຂອງຄາດ Student ທັງນີ້ຄາດທີ່ລະບຸໃນຄຳສັ່ງປະເພດອອບເຈັກຈະຕ້ອງເປັນຄາດທີ່ມີການນິຍາມໄວ້ແລ້ວກ່າວຄືຈະຕ້ອງມີຄາດ Student ທີ່ນິຍາມໄວ້ແລ້ວ

ຄຳສັ່ງໃນການປະກາດອອບເຈັກບໍ່ໄດ້ເປັນຄຳສັ່ງທີ່ໃຊ້ໃນການສ້າງອອບເຈັກ ຄຳສັ່ງທີ່ໃຊ້ໃນການສ້າງອອບເຈັກຈະມີຮູບແບບດັ່ງນີ້

objectName = new ClassName([arguments]);

ໂດຍທີ່

objectName ຄືຊື່ຂອງອອບເຈັກ
new ຄືຄີເວີດຂອງພາສາຈາວາເພື່ອໃຊໃນການສ້າງອອບເຈັກ
ClassName ຄືຊື່ຂອງຄາດ
Arguments ຄືຄ່າທີ່ຕ້ອງການສົ່ງຜ່ານໃນການເອີ້ນເມທອດໃນການສ້າງອອບເຈັກເຊິ່ງອາດມີຫລືບໍ່ມີກໍ່ໄດ້

ການສ້າງອອບເຈັກໂດຍເອີ້ນໃຊ້ຄຳສັ່ງ new ນີ້ຈະເປັນການເອີ້ນໃຊ້ເມທອດໃນການສ້າງອອບເຈັກທີ່ເອີ້ນວ່າ constructorຂອງຄາດນັ້ນໆ ເຊິ່ງຈະມີການອະທິບາຍການທຳງານຂອງ constructor ໃນບົດທີ 6

ຕົວຢ່າງຄຳສັ່ງໃນການສ້າງອອບເຈັກ s1 ທຳໄດ້ດັ່ງນີ້

s1 = new Student();

ນອກຈາກນີ້ຄຳສັ່ງໃນການປະກາດແລະສ້າງອອບເຈັກສາມາດທີ່ຈະລວມເປັນຄຳສັ່ງດຽວກັນໄດ້ໂດຍມີຮູບແບບຄຳສັ່ງດັ່ງນີ້

[modifier] ClassName objectName = new className([arguments]);

ເຊັ່ນ

Student s1 = new Student();

4.2.5 ການເອີ້ນໃຊ້ສະມາຊິກຂອງອອບເຈັກ

ສາມາຊິກຂອງອອບເຈັກປະກອບດ້ວຍຄຸນລັກສະນະແລະເມທອດ ການເອິ້ນໃຊ້ສາມາຊິກຂອງອອບເຈັກທຳໄດ້ໂດຍການໃຊ້ເຄື່ອງໝາຍຈຸດ (.) ກ່າວຄືລັກສະນະຂອງອອບເຈັກສາມາດເອີ້ນໃຊ້ ໂດຍມີຮູບແບບດັ່ງນີ້

objectName.attributeName;

ໂດຍທີ່

objectName ຄືຊື່ຂອງອອບເຈັກທີ່ສ້າງຂຶ້ນ
attributeName ຄືຊື່ຂອງລັກສະນະຂອງອອບເຈັກນັ້ນ

ນອກຈາກນີ້ເຮົາສາມາດທີ່ຈະສົ່ງຂ່າວສານໄປຍັງອອບເຈັກພາຍຫລັງຈາກທີ່ມີການສ້າງອອບ

ເຈັກຂຶ້ນມາໄດ້ໂດຍການເອີ້ນໃຊ້ເມທອດຂອງອອບເຈັກນັ້ນ ຮູບແບບຄຳສັ່ງໃນການເອີ້ນໃຊ້ເມທອດມີດັ່ງນີ້

objectName.methodName([arguments]);

ໂດຍທີ່

objectName ຄືຊື່ຂອງອອບເຈັກທີ່ສ້າງຂຶ້ນ
methodName ຄືຊື່ຂອງເມທອດຂອງອອບເຈັກນັ້ນ
arguments ຄືຄ່າທີ່ຕ້ອງການສົ່ງຜ່ານໄປໃຫ້ກັບເມທອດຂອງອອບເຈັກນັ້ນ ໂດຍທີ່ຈະຕ້ອງມີຊະນິດຂໍ້ມູນແລະຈຳນວນ argument ໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບທີ່ປະກາດໃນເມທອດຂອງອອບເຈັກນັ້ນ

ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຄຳສັ່ງ

s1.setName(“Thana”);

ເປັນການເອີ້ນໃຊ້ເມທອດ setName () ຂອງອອບເຈັກ s1 ເຊິ່ງເປັນອອບເຈັກຂອງຄາດ Student ໂດຍຈະສົ່ງຜ່ານ argument ຊະນິດ String ທີ່ມີຄ່າເປັນຂໍ້ຄວາມ Thana ໃຫ້ກັບເມທອດດັ່ງກ່າວ ໂປຣແກຣມທີ 4.2 ສະແດງຕົງຢ່າງໂປຣແກຣມຂອງຄາດ spmple ທີ່ມີເມທອດ main () ຢູ່ໂດຍໂປຣແກຣມນີ້ຈະສ້າງອອບເຈັກຂອງຄາດ Student ຂຶ້ນມາສາມອອບເຈັກຄື ອອບເຈັກ s1, s2 ແລະ s3 ຈາກນັ້ນຈະທຳການເອີ້ນເມທອດ setName () ເພື່ອກຳນົດຄ່າໃຫ້ກຳນົດຄ່າໃຫ້ກັບຄຸນລັກສະນະ name ຂອງອອບເຈັກແຕ່ລະຕົວ ເຊິ່ງຜົນລັບຂອງໂປຣແກຣມນີ້ຈະໄດ້ອອບເຈັກດັ່ງສະແດງໃນ ຮູບທີ 4.6

ໂປຣແກຣມທີ 4.2 Sample ຄາດທີ່ເອີ້ນໃຊ້ເມທອດຂອງຄາດ Student

Text Box: public class Sample {
public static void main(String args[]) {
Student s1 = new Student();
Student s2 = new Student();
Student s3 = new Student();
s1.setId("1234");
s1.setName("Thana");
s1.setGpa(3.25);
s2.setId("1122");
s2.setName("Somchai");
s2.setGpa(2.90);
s3.setId("2211");
s3.setName("Somsri");
s3.setGpa(3.00);
}
}

ຮູບທີ 4.6 ຜົນລັບຂອງໂປຣແກຣມທີ 4.2

4.3 ຄຸນລັກສະນະເດັ່ນຂອງໂປຣແກຣມເຊີງອອບເຈັກ

ໂປຣແກຣມເຊີງອອບເຈັກ ຈະມີຄຸນລັກະສະນະເດັ່ນຢູ່ສາມປະການຄື ການຫໍ່ຫຸ້ມ (Encapsulation) ການສືບທອດ (Interitance) ແລະການມີໄດ້ຫລາຍຮູບແບບ (Polymorphism)

4.3.1 ການຫໍ່ຫຸ້ມ

ຫລັກການທີ່ສຳຄັນປະການໜຶ່ງຂອງການຂຽນໂປຣແກຣມເຊີງອອບເຈັກຄືການຫໍ່ຫຸ້ມເຊີ່ງິ

ຄຸນລັກສະນະຂອງອອບເຈັກຈະຖືກຫໍ່ຫຸ້ມຢູ່ພາຍໃນ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ອອບເຈັກອື່ນໆ ສາມາດເຂົ້າເຖິງຂໍ້ມູນທີ່ເປັນຄຸນລັກສະນະໄດ້ໂດຍກົງການຈະເອີ້ນໃຊ້ຄຸນລັກສະນະຂອງອອບເຈັກຈະທຳໄດ້ໂດຍການເອີ້ນຜ່ານເມທອດເທົ່ານັ້ນດັ່ງສະແດງໃນຮູບທີ 4.7

ຮູບທີ 4.7 ຫລັກການຂອງການຫໍ່ຫຸ້ມ

ອອບເຈັກແຕ່ລະອອບເຈັກຈະປະກອບໄປດ້ວຍສ່ວນທີ່ເປັນ interface ແລະສ່ວນທີ່ເປັນ implementation ສ່ວນທີ່ເປັນ interface ຄືສ່ວນຂອງອອບເຈັກທີ່ອະນຸອາດໃຫ້ອອບເຈັກອື່ນສາມາດເອີ້ນໃຊ້ງານໄດ້ ເຊິ່ງໃນພາສາຈາວາກໍ່ຄືຄຸນລັກສະນະຫລືເມທອດທີ່ຖືປະກາດໃຫ້ມີ access modifier ເປັນ public ສຳຫລັບສ່ວນທີ່ເປັນ implementation ຄືສ່ວນຂອງອອບເຈັກທີ່ບໍ່ສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້ຈາກພາຍນອກ ອອບເຈັກອື່ນໆ ຈະບໍ່ສາມາດເຫັນສ່ວນທີ່ເປັນ implementation ຂອງອອບເຈັກໄດ້ ໃນພາສາຈາວາກໍ່ຄືຄຸນລັກສະນະຫລືເມທອດທີ່ຖືກປະກາດໃຫ້ມີ access modifier ເປັນ private

ການຂຽນໂປຣແກຣມເຊີງອອບເຈັກໂດຍໃຊ້ຫລັກການຂອງການຫໍ່ຫຸ້ມ ສາມາດທຳໄດ້ໂດຍກຳນົດໃຫ້ຄຸນລັກສະນະຂອງອອບເຈັກມີ access modifier ເປັນ private ແລະກຳນົດໃຫ້ເມທອດທີ່ສາມາດເອີ້ນຈາກອອບເຈັກພາຍນອກໄດ້ມີ access modifier ເປັນ public ດັ່ງສະແດງຕົວຢ່າງໃນໂປຣແກຣມທີ 4.3

ໂປຣແກຣມທີ 4.3 ການໃຊ້ຫລັກການຂອງການຫໍ່ຫຸ້ມ

$Text Box: public class Student { private String id; private String name; private double gpa; private static final double MIN_GPA = 2.00; public void setId(String ID) { id = ID; } public void setName(String n) { name = n; } public void setGpa(double GPA) { gpa = GPA; } public void showDetails() { System.out.println("ID: "+id); System.out.println("Name: "+name); System.out.println("GPA: "+gpa); } }$

ຂໍ້ດີຂອງການຫໍ່ຫຸ້ມຄື

ການຊ້ອນຂໍ້ມູນ (Information Hiding) ເຮັດໃຫ້ອອບເຈັກສາມາດຕິດຕໍ່ກັບອອບເຈັກພາຍນອກຜ່ານເມທອດທີ່ເປັນສ່ວນຂອງ interface ເທົ່ານັ້ນ ເຊິ່ງຖ້າມີການປ່ຽນແປງຄຸນລັກສະນະຫລືເມທອດທີ່ຢູ່ພາຍໃນອອບເຈັກ ກໍ່ຈະບໍ່ມີຜົນກະທົບໃດໆ ຕໍ່ອອບເຈັກພາຍນອກທີ່ເອີ້ນໃຊ້
ຄວາມເປັນໂມດູນ (Modularity) ການພັດທະນາໂປຣແກຣມເຊີງອອບເຈັກຈະສາມາດກຳນົດໃຫ້ອອບເຈັກແຕ່ລະອອບເຈັກມີຄວາມເປັນອິດສະຕໍ່ກັນ ຖ້າມີການປ່ຽນແປງເກີດຂຶ້ນພາຍໃນອອບເຈັກໜຶ່ງກໍ່ຈະບໍ່ມີຜົນກະທົບຕໍ່ບົດ

ເຄື່ອງໂທລະສັບເປັນຕົວຢ່າງໜຶ່ງ ຂອງການສະແດງຄຸນລັກສະນະເດັ່ນດ້ານການຫໍ່ຫຸ້ມຂອງ

ອອບເຈັກສ່ວນທີ່ເປັນ interface ກໍ່ຄືປຸ່ມຂອງໂທລະສັບທີ່ຜູ້ໃຊ້ສາມາດຕິດຕໍ່ກັບເຄື່ອງໄດ້ ສຳຫລັບລະບົບອີເລັກໂທນິກທີ່ຢູ່ໃນເຄື່ອງໂທລະສັບຄືສ່ວນທີ່ເປັນ implementation ເຊິ່ງຜູ້ໃຊ້ບໍ່ສາມາດເບິ່ງເຫັນແລະບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຂົ້າໃຈການທຳງານຂອງລະບົບດັ່ງກ່າວ ແລະຫາກລະບົບອີເລັກໂທນິກພາຍໃນປ່ຽນແປງໄປຜູ້ໃຊ້ຍັງສາມາດທີ່ຈະຕິດຕໍ່ກັບເຄື່ອງໄດ້ໂດຍໃຊ້ປຸ່ມທີ່ເປັນສ່ວນ interface ຄືເກົ່າ

ຕຳລາຮຽນຕ່າງໆ

หน้าเว็บ

ເມທອດ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น